Er is weer volop sneeuw gevallen en dan is Calou weer helemaal in zijn element. Helpen met sneeuwscheppen, sneeuwballen jagen, ... winterpret dus. Let maar eens op het kwispelen van zijn staart.
Vandaag was de sneeuw al wat aan het smelten en plakte goed. Met een kilo sneeuwballen aan elke poot weet hij toch niet van ophouden. Als hij naar binnen komt eerst langs de badkamer. In bad met lauw water de sneeuw afspoelen en dan valt meneer weer voldaan op zijn kleedje om uit te rusten van de avonturen.
Mijn vrouwtje is volop aan het rommel ruimen. Je kent dat wel, eerst zijn ze de helft van hun leven bezig met consumeren en spullen vergaren, en dan komen ze erachter dat je daar niet gelukkiger van wordt. Dat had ik ze allang kunnen vertellen, maar het is beter als ze daar zelf achter komen. Nu is ze dus flink aan het opruimen en heeft gevraagd of ik haar niet wil helpen. Ik heb dus geleerd om rommel van de grond op te rapen en in de prullebak te doen. Cool hè !
Soms gaat het ook een beetje anders dan mijn vrouwtje bedoelt. Zij noemt het een blooper, ik probeer gewoon zo af en toe uit of ik niet op een andere manier wat lekkers kan verdienen:
Ondanks de regen en het feit dat de jagers bij Val Pelouse bezig waren toch gaan wandelen. Zoals een Zweed ons ooit zei: "Slecht weer bestaat niet, slecht gekleed zijn wel".
Wij met regenpakken en Calou met fluorvestje (om verwarring met een zwijn te voorkomen) op pad gegaan. We hebben er geen spijt van gekregen. Een prachtig wolkenspel rondom de bergen en een heerlijke wandeling.
Van de zomer hadden we dezelfde wandeling ook gemaakt. Toen was het heel mooi zonnig weer en zag het landschap er heel anders uit. Ieder seizoen heeft zo weer zijn charme.
Sinds eind maart mag Calou meetrainen met de waterwerkgroep van de hondenclub in St Genix sur Guiers. We begonnen met het apporteren van dummy's en andere voorwerpen die in het water gegooid worden vanaf de kant of vanaf de boot. Inmiddels heeft Calou al heel wat ervaring opgedaan.
meevaren in de boot met motor,
vanaf de boot naar de kant zwemmen,
een pop uit het water "redden" en naar de kant brengen,
een surfplank met iemand erop aan het touw naar de kant trekken,
de boot uit het water en naar de kant trekken, met vertrek vanaf de kade of vanuit de boot zelf.
Calou doet het allemaal met veel enthousiasme en doorzettingsvermogen. Hij heeft me meerdere malen versteld doen staan van zijn kunnen. Hij blijft een rustige hond die eerst alles goed overdenkt voordat hij in actie komt en geen overbodige energie verspilt.
Vandaag hadden we de camera eens meegenomen om de vorderingen te filmen. Helaas hadden we geen mooi weer, maar dat mocht de pret niet drukken. De laatste video is van de oefening die Calou vandaag voor het eerst gedaan heeft (en weer in één keer goed) : uit de boot springen, het touw van de boot vastpakken en de boot aan wal trekken.
Eerste oefening : Calou apporteert een dummy die vanaf de kade wordt gegooid.
Tweede oefening : Calou apporteert een touw dat vanaf de kade wordt gegooid.
Oefening drie : Calou haalt de boot op, vertrek vanaf de kade.
Oefening vier : Calou vaart een stukje met de boot, springt uit de boot en zwemt terug naar mij op de kade.
Oefening vijf : Calou vaart een stukje met de boot, springt uit de boot, pakt het touw van de boot en trekt de boot naar de kade terwijl ik op de kade sta. Dit was de eerste poging om Calou dit te laten doen. Hier werden dus de derde en vierde oefening samen gecombineerd.
Na het harde werken rennen we altijd even een stukje samen en sjorren aan een touw. Calou kan dan even uitdollen. Lijkt wel of hij na het serieuze werk even de kop leeg wil maken.
Vandaag hebben we met de vliegers gespeeld op het weiland naast het huis. Van Calou wisten we al dat ie gek is op parapentes, maar dat geldt dus ook voor vliegers...
Vanmorgen vroeg op om bij een training van waterwerk te gaan kijken van de hondenclub van St. Genix sur Guiers. Ze trainen in de buurt van de plaats Beley in de Rhône. Uiteindelijk hebben we mee mogen doen. Calou was de kleinste van het stel, alleen maar New Foundlanders, Leonbergs en een stevige Labrador. Maar hij heeft zijn mannetje goed gestaan. Eerst wat grondwerk (lopen aan de riem, posities, afwezigheid enzo), daarna het water in. Heerlijk om te zien wat een lol die daarmee had. Niemand kende de Australische Labradoodle, maar ons manneke heeft ze weer allemaal met zijn charmes voor zich gewonnen. Vooral toen ie met veel enthousiasme prachtig in het water dook en de kortste route nam.
Aan het einde kregen we te horen dat we toch mee mogen komen trainen als we willen, en dat terwijl ze eigenlijk door de telefoon aan hadden gezegd dat de groep vol was en zowieso alleen nog voor erkende rashonden openstond. Tja, laat kanjer Calou maar schuiven....
Het weekeind van 6 en 7 maart hebben Calou en ik een cursus "Chien Visiteur" gevolgd. Deze opleiding is om het baasje op te leiden tot vrijwilliger om samen met de hond instellingen zoals bejaarden-/verpleegtehuis, ziekenhuis, school, crèches, etc. te bezoeken. Zaterdag een deel theorie en oefenen met het lopen naast een rolstoel. Zondag nog een stukje theorie en vervolgens zijn alle honden individueel getest om te kijken of ze wel geschikt zijn voor dit "werk". Calou is er zorgeloos doorgekomen. Ben dan ook supertrots op hem.
4 januari viel de eerste sneeuw dit jaar. En vanmorgen lag er weer een vers pak. In de tussentijd is de sneeuw rondom ons huis niet weggeweest. Een unieke winter hier in de Savoie. Sinds we hier 8 jaar geleden zijn komen wonen heeft er nog nooit zo lang en zo veel sneeuw gelegen. Meestal duurde de winterpret maar een paar dagen.
Wij vinden het prima en genieten er volop van. Voor Calou is het ook dolle pret, één grote speeltuin naast het huis. Een genot om te zien, net als dat uitzicht op de Arclusaz.
Life is good !
Een mooie dag voor een wandeling. We moeten wel op tijd weggaan, want voor de middag wordt er weer neerslag voorspeld. Samen met Laetitia en Danielle zijn we vanaf de landingsplek naar boven naar de startplek van Montlambert gelopen. Montlambert is de parapente site van de Indiens. De parapente club waar Lex lid van is en wat inmiddels meer een grote vriendenclub is geworden.
Eenmaal boven gekomen treffen we nog een paar andere Indiens aan. Esther en Calou kijken vanaf de totem toe hoe iedereen een mooie start maakt. Sommigen enigszins aangemoedigd door een blaffen of bijna huilende Calou. Het lijkt wel of hij wil zeggen: "waarom kan ik niet met jullie mee...?" Maar door de ervaring in het verleden (zie berichtje van 31 mei 2009) blijft Calou aangelijnd.
Zodra iedereen veilig in de lucht was zijn Calou en ik naar de parkeerplaats gewandeld waar het busje van Fred stond. Dat hebben we veilig naar beneden gereden waar we de rest van de club weer aantroffen.
Een heerlijke zondag morgen !
Met een zwarte hond wandelen in het donker heeft meerdere nadelen. Je ziet de hond niet makkelijk als hij een eindje van je af staat, maar hij is vooral slecht zichtbaar voor automobilisten als hij in het donker de weg oversteekt. Daarom wilde ik een veiligheidsvest voor Calou hebben. Zoiets kopen kan al snel aardig prijzig zijn. Daarom zelf maar aan de slag gegaan.De benodigdheden:
veiligheidsvest voor kinderen liefst model met klittebandsluiting aan de zijkanten,
stuk breed elastiek,
schaar,
naaimachine en
een uurtje vrije tijd
Materiaalkosten : ca 5€ en het eindresultaat ziet er zo uit :
Hierbij een korte werkbeschrijving : Men neme het veiligheidsvest voor kinderen.
Knip de klitteband stukken van de zijkanten van het veiligheidsvest af, maar bewaar ze voor later gebruik. Knip het vestje op de gewenste hoogte door (zodat het vanaf het midden van de rug van de hond tot goed over zijn zij kan vallen).
Het bovenste deel van het hesje gebruiken we niet meer.Naai de twee verkregen onderste delen aan de bovenkant aan elkaar zodat er een soort zadel ontstaat wat over de rug van de hond kan hangen.
Naai het stuk brede elastsiek aan beide zijden aan de voorkant vast. Dit dient om het hesje op de goede plek op zijn rug te houden en voorkomt dat het naar achteren glijdt.
Naai de bewaarde stukken klitteband aan de onderkant van het hesje voor de bevestiging onder de buik.
Als de hond geen halsband maar een tuigje draagt kun je eventueel nog een lusje maken aan de binnenkant van het hesje waardoor het tuigje kan zodat het hesje aan het tuigje vastgemaakt kan worden (hiervoor heb ik een stuk van de afgeknipte bovenkant gebruikt).
De precieze plek en de grootte van dit lusje hangt af van het door jou gebruikte tuigje en de maat van je hond. Om de goede plek te bepalen doe je de hond zijn tuigje om en daaroverheen het veiligheidshesje. Voel waar het tuigje zit en markeer deze plek (bijvoorbeeld met veiligheidsspel) op het hesje. Maak nu het lusje aan de binnenkant van het hesje op de gemarkeerde plaats. Doe je hond het hesje aan en ga veilig wandelen in het donker.
Spelen en wandelen in de sneeuw is een groot feest. Als de sneeuw alleen een beetje plakt zitten Calou zijn poten onder de sneeuw- en ijsballen. Al snel een extra gewicht van een kilo per poot te dragen. Voor Calou geen reden om ermee te stoppen, maar als we naar binnen gaan loopt ie vanzelf mee naar de badkamer. Daar zetten we hem in bad en spoelen met de lauwe douche de sneeuw van zijn poten. Afdrogen met de handdoek en misschien een beetje föhnen en meneer kan weer heerlijk voldaan slapen en dromen van al zijn avonturen.
